Een Groene Oase in wording

Zaterdagavond was ik aanwezig bij de aftrap van De Groene Oase Koedijk: een pilot project dat uitgevoerd wordt in samenwerking met de Provincie Noord-Holland. Het idee erachter is om grond terug te geven aan de burger om groene, duurzame en ecologische projecten te ontwikkelen. Zoals jullie wellicht al op Facebook hebben gelezen heb ik me aangemeld als vrijwilliger voor dit project zodra ik erover las, het is echt een ontzettend gaaf gebeuren! Tijdens de presentatie werd uit de doeken gedaan wat ze precies van plan zijn en ook in grote lijnen hoe dat gerealiseerd gaat worden. Er was een heel grote opkomst, teken van een grote draagkracht voor dergelijke projecten! Een fijne gedachte.

De Groene Oase wordt een voedselbos, maar ook meer dan dat. Het perceel, dat in totaal 5 hectare groot is, bestaat uit twee gedeeltes. Het noordelijke deel zal ingericht worden als voedselbos, het zuidelijke deel als boomgaard, permacultuurtuin en rust- en ontmoetingsplek met educatieruimte. Er komt een paddenpoel, en er worden veel insectenplanten gezaaid. Er worden bijenhotels gemaakt om al die zoemers een nestelplekje te geven. Bijna alles wat je zoekt in een groen en ecologisch project is vertegenwoordigd.

Doelen van De Groene Oase zijn, naast het vergroten van de biodiversiteit, ook educatie en sociale cohesie. Het vierde doel – het verbeteren van de leefomgeving – komt in feite voort uit de eerste drie. In een voedselbos wordt zoveel mogelijk met de natuur gewerkt. In feite gaat het erom dat je de natuur haar ding laat doen – ze weet zelf wat goed is, ze moet er alleen de kans voor krijgen. Dat betekent ook polyculturen. Dat is natuurlijk een heel andere insteek dan in het huidige landbouwklimaat waar juist volledig tegen de natuur in gewerkt wordt met monoculturen- met alle gevolgen van dien.

Het is een gebied dat straks voor iedereen gratis toegankelijk zal zijn en iedereen mag naar behoefte vruchten en noten plukken. Kortom: het wordt van de burger. Dat ‘straks’ moet je overigens niet te licht opvatten: het kost vele jaren om een voedselbos goed te laten ontwikkelen. Des te meer reden om er nú mee te beginnen!

Zo’n groot project komt natuurlijk niet vanzelf van de grond: er is geld voor nodig, en er zijn vrijwilligers nodig. Voor het eerste deel is een crowdfundingsactie opgezet. De 5000 euro voor het aankopen van plantgoed is al binnen! Maar er is natuurlijk veel meer nodig om De Groene Oase te laten floreren. Er wordt nu verder gespaard voor een educatieruimte, bijvoorbeeld in de vorm van een geodome. Wil je daar aan bijdragen? Dat kan nog steeds via de crowdfundingscampagne. En de vrijwilligers, daar zijn er ook ontzettend veel van nodig! Langzamerhand druppelen de vrijwilligers binnen waarvan ik er dus één van ben, maar het is een immense onderneming en we hebben er dus nog veel meer nodig! Dus woon je in de buurt en wil je graag bijdragen aan De Groene Oase, meld je dan aan! Dat kan via Facebook of via e-mail – info at degroeneoase punt eu. Je bent meer dan welkom, dus sluit je aan!

Ik ben heel benieuwd naar hoe De Groene Oase vorm mag gaan krijgen de komende jaren. Als er interessante ontwikkelingen zijn houd ik jullie op de hoogte – of like de Facebookpagina van Stichting De Groene Oase Koedijk en lees de nieuwtjes zodra ze er zijn 🙂 Ook de website is het lezen meer dan waard!

PS: deze week kon ik van start met mijn eigen wasbaar-toiletpapier-projectje! Dat heb ik voor de gelegenheid maar omgedoopt tot Duurzame Doekjes. Binnenkort meer daarover 🙂

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!

Papegaaitje leef je nog?

Ken je dat liedje nog? Nou, dit papegaaitje leeft nog hoor, maak je geen zorgen. Het is zo ongeveer een eeuw terug dat ik mijn laatste blogpost heb gedaan! Als je Duurzame Dinkies op Facebook volgt zie je daar af en toe wel iets voorbij komen, maar een artikel schrijven is er de laatste tijd gewoon niet van gekomen. De schrijfscore van het afgelopen jaar is bedroevend. De hoogste tijd voor een update!

Naast de alom bekende drukte zijn we het laatste half jaar ontzettend intensief bezig geweest met een al dan niet op handen zijnde verhuizing naar Friesland. Dat heeft heel veel van ons gevraagd en uiteindelijk is het toch niet doorgegaan. Dat is helemaal prima, omdat het voor ons de focus weer helder heeft gekregen. We blijven hier in de regio en kunnen hier dan ook weer stappen vooruit zetten. Voor die tijd deden we dingen vaak niet, in het kader van ‘we gaan misschien toch naar Friesland over een tijdje, wat heeft het dan voor zin?’

We zijn realistischer geworden. In plaats van een utopische duurzame droom na te jagen, gaan we roeien met de riemen die we hebben. En die riemen duurzamer maken! Dat betekent onder andere dat ik komend seizoen een vierkante meter moestuinbak op mijn balkon ga zetten. Ik ga een plannetje uitdokteren om zoveel mogelijk gebruik te kunnen maken van het balkon, inclusief insectenplanten – zonder dat de opdravende vlinders opgegeten worden door de katten. Hersenkrakertje hoor…

Er komt bijvoorbeeld lavendel en Oost-Indische kers. Planten waar ik al jaren van droom, maar steeds stelde ik het uit (want als ik eenmaal een tuin heb dan…). Nu niet meer! Ok, stokrozen zijn niet echt realistisch op mijn balkonnetje ben ik bang. Maar we gaan focussen op wat wél kan.

Ondertussen ben ik er stiekem best een beetje trots op dat de kachel hier nog niet is aan geweest. Behoudens die paar dagen dat de CV van slag was en hij óók de radiator ging verwarmen als je warm water vroeg. Grrrr. Dat is inmiddels weer verholpen en die kachelactie schrijven we weg onder het kopje ‘we konden er niks aan doen’. Op dit moment halen we overdag de 18 graden nog, maar ik ben benieuwd wat er gebeurt wanneer de koude nachten in gaan zetten.

Ook kan ik straks ein-de-lijk van start met mijn wasbare wc-doekjes, met dank aan mams die zo handig is met de naaimachine. Soms moet je een projectje gewoon uit handen geven in plaats van het zelf te willen doen, want anders ligt het 2 jaar te verstoffen in de kast…ik heb al een emmertje met deksel (die ooit gekocht is als nood-wc voor in de auto) én precies passende waszakjes – in de vorm van de hoezen waar het beddengoed van Yumeko in geleverd werd. Ik wíst wel dat ik ze met een reden had bewaard!

En dan het allerleukste groene nieuws: ik ga aan de slag als vrijwilliger bij het nieuw te ontwikkelen voedselbos bij mij in de buurt! De Groene Oase in Koedijk, dat is echt een droom hoor. Mijn droom, in het groot, behalve dat het niet in mijn eigen achtertuin is. Zo kan ik toch actief bezig zijn met een duurzame droom! Op zaterdag 11 november is er een presentatie van de initiatiefnemers en krijgen de aanwezigen meer te horen over het project. Ondertussen ben ik al bezig met het aanleveren van input voor Facebookberichten op de pagina van De Groene Oase. Wil je ook op de hoogte blijven van wat daar allemaal gebeurt? Like dan de FB-pagina van De Groene Oase!

En weet je: als we nog het idee hadden om naar Friesland te verhuizen, had ik me hier nooit voor opgegeven (in het kader van ‘we gaan straks toch weg…’). Dus alleen al daarom is het goed geweest wat er het afgelopen half jaar gebeurd is!

Ik heb me heilig voorgenomen om weer vaker een artikeltje te schrijven, maar ik ken mezelf, dus ik doe geen beloftes 😉

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!

Het leven wordt steeds simpeler

Zo, hehe. Eindelijk weer eens tijd en gelegenheid om een artikeltje te schrijven. Het is toch lastig als je niet de luxe hebt om je focus continue op je passie te kunnen richten. Ik zou best de loterij willen winnen om daarna in een schamel hutje op de hei te gaan wonen en alleen nog maar met mijn voeten in de modder rond te banjeren!

Maar dat terzijde. Tijd om even wat te schrijven zo aan het einde van deze warme dag. Terwijl de lucht eindelijk wat koeler wordt, het licht langzaam wegzakt om plaats te maken voor het donker en de gierzwaluwen boven mij nog snel even de laatste insecten weggraaien voor ze in grote cirkels naar boven zweven om daar de nacht door te brengen (fascinerend diertje, die gierzwaluw – er is een heel boek over geschreven en dat is echt een aanrader!), ben ik even in de gelegenheid om een update te geven van mijn leven richting duurzaamheid.

Het leuke is dat met het ontdekken van alles wat mogelijk is, je ook gaat ontdekken wat er nog allemaal minder mogelijk is. Oftewel: hoe het nóg simpeler kan. Een aantal voorbeelden:

• Tandpoeder. Eerder beschreef ik op mijn blog een recept hiervoor met een stuk of 5 bestanddelen. Werkt prima, maar poetsen met alleen zeezout is net zo fijn (wel zorgen dat je het eerst een beetje oplost in je speeksel, want het is vrij hard van structuur en daardoor vrij schurend zolang het niet opgelost is).
• Wasmiddel. Ik heb vloeibaar wasmiddel gemaakt en waspoeder gemaakt. Beiden bevallen aardig. Maar wasmiddelen op basis van zeep hebben azijn nodig als wasverzachter om de zeepresten te verwijderen. Doe je dat niet, dan zit je kleding (in ieder geval die stoffen die er gevoelig voor zijn) onder de zeepresten. Niet zo handig. Maar: azijn schijnt ook, bij gevoelige stoffen, de rek eruit te halen. Het leek erop dat mijn dure biosokken en bustiers daar last van hadden. Zonde, want na een onbruikbaar. De nieuwe items ga ik nu wassen zonder azijn, maar dan dus ook zonder zeep. Antwoord: soda! Wassen met soda werkt helemaal prima en ik lijk zelfs te merken dat de kleuren er mooier van blijven (misschien zit er geen zeepwaas meer op…). Soms nog wat zuurstofbleekmiddel erbij voor extra waskracht. Groene zeep (voor hogere temperaturen) of ecologische (!) ossengalzeep van Sonett (tot 40°C) is een supergoede vlekverwijderaar, ook voor vettige aanslag (denk aan je kussensloop bij een no poo proces…). Dus ook hier: minder gedoe met het maken van wasmiddel of -poeder, minder kosten en minder ingrediënten in je voorraadkast!
• Deodorant. Ik zweer nog steeds bij mijn good old deo van kokosolie, maïzena en bicarbonaat. Met 140 gram doe ik een jaar. Maar vriendlief vloog er doorheen en ik ben Leipe Loetje niet, dus die gebruikt nu pure bicarbonaat als deodorant en is hier meer dan tevreden mee. Aangezien bicarbonaat voor 1000-en-1 dingen gebruikt wordt hier in huis is dat natuurlijk prachtig!
• Gezichtsverzorging. Op dit moment gebruik ik alleen olie. Zowel voor het schoonmaken van mijn gezicht (de oil cleansing method) als het voeden ervan. Ik heb een tijdje mijn gezicht alleen met water gewassen, maar dit wordt uiteindelijk toch te droog. Ik ben nog wel aan het zoeken naar mijn persoonlijke favorieten. Ik wil er uiteindelijk een stuk of 3 overhouden. Slechts 1 soort zou perfect zijn, maar ik merk dat mijn huid behoefte heeft aan afwisseling.
• Lichaamsreiniging. Olijfzeep: meer hoef ik niet te zeggen.
• Toiletbezoek. Eerder maakte ik nog een spray met een stuk of wat ingrediënten en etherische oliën, maar inmiddels het is verdund rozenwater. Lekker simpel, lekker fris!
• Haren wassen – of niet. Een tricky verhaal. Ik heb van alles geprobeerd (ik schrijf het nog wel eens op) maar op dit moment heb ik gewoon keihard mijn haar 3 weken niet gewassen (en tussendoor slechts 2 keer gespoeld met kamillethee). Ik had 2,5 week vakantie, dus ik heb gewoon de gok gewaagd. Het zou erger kunnen zijn…het schijnt dat na ongeveer een maand er een kentering plaats vindt waardoor je haar minder vet wordt. Ik hoop het nog even stug vol te houden! Duimen jullie dat het lukt?

Stel je voor….nog even en je voorraadkast beslaat niet meer dan 1 klein plankje omdat je met een stuk of 10 ingrediënten je hele huishouden en lichaamsverzorging kan regelen. Er zijn vast nog wel wat voorbeelden waar ik nu even niet aan denk. Maar ik vind het zo heerlijk dat je zo veel kan doen met zoveel simpele ingrediënten. Ik vind het echt een kick of mijn leven zo te versimpelen – te minimaliseren zoals dat tegenwoordig zo hip heet. Lief zijn voor het milieu, lief zijn voor je portemonnee, lief zijn voor je lijf en lief zijn voor je vrije tijd!

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!

Mieren, bladluizen en lieveheersbabies

Sinds vorig jaar heb ik een mini kruidentuin op mijn balkonnetje. Een paar bakken met diverse soorten munt, citroenverbena, lavas, peterselie en tijm. Helaas heeft de basilicum het niet overleefd, net als de rozemarijn die uit de biosupermarkt kwam. Die groene vingers komen nog wel…maar de andere kruiden staan er inmiddels stralend bij. Hallelujah! Geweldig om verse kruiden binnen handbereik te hebben. Wat peterselie op je broodje verse eiersalade, wat tijm in de soep of over de geroosterde aardappels, lavas voor in de bouillon en munt voor in de thee of om een haarspoeling mee te maken. Je ziet het groeien en groot en sterk worden!

Zo´n kruidentuintje komt blijkbaar niet zonder bijbehorend ecosysteem. Want de afgelopen weken zag ik een slakkenspoor over mijn citroenverbena en hadden we plotseling een miereninvasie! Op twee hoog notabene! En dan heb ik het nog niet eens gehad over de bladluizen die al langer mijn groene paradijsje bevolkte. Mieren brengen bladluizen met zich mee. Wie er eerder was weet ik niet en dat kan me ook niet zo veel schelen. Beestjes zijn heel leuk, maar sommigen zijn beter te genieten vanaf een afstandje. Tijd voor wat milieu- en waar mogelijk diervriendelijke bestrijding van ongewenst gezelschap (het woord ongedierte mag wat mij betreft, net als het woord onkruid, per direct uit de Van Dale geschrapt worden).

De slak (of om beter te zeggen: het spoor ervan) heb ik na die ene keer niet meer terug gezien. En dat is maar goed ook, want hij had mijn pril ontloken citroenverbena te grazen genomen. Gelukkig had ik al een nieuwe gekocht omdat ik dacht dat ook de verbena de winter niet had overleefd. Ik kan nu in ieder geval zeggen dat dit ijzersterke plantje (pun intended: ijzerhard is de Nederlandse naam voor verbena) niet alleen de winter, maar ook een slakkenaanval heeft overleefd.

De bladluizen heb ik geprobeerd te bestrijden met de veelgelezen tip om een teentje knoflook bij de belegerde plant in de grond te stoppen. Vandaag zag ik de bladluizen zitten op het stengeltje wat uit die teen knoflook is ontsproten…dát gaat dus niet werken. En dan de mieren: ik lees op internet dat ze niet houden van onder andere munt, lavas en knoflook. Eh, wat had ik ook alweer in mijn kruidentuintje? De mieren die ik heb, hadden dat memo niet gelezen denk ik.

Er stonden nog meer (nuttige) tips op die website. Ongeduldig als ik ben heb ik gewoon van alles tegelijk geprobeerd. Een groot offensief van kruidnagel, stukgewreven knoflook, azijnwater, citroensap en witte peper heeft een groot deel van de mieren verdreven. (Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er ook een aantal naar het mierenhiernamaals heb gestuurd.) Niet allemaal, kwam ik vandaag na een weekje vakantie achter. Ik kwam er ook achter dat mijn Marrokaanse munt dankzij de zorgen van mijn moeder explosief is gegroeid, bedankt mam! Maar goed, hier en daar een mier is niet zo erg als een balkon dat wemelt van de zwarte beestjes.

Als we het dan toch over zwarte beestjes hebben, ik zag er nog meer van kruipen! Maar dan de goede variant (voor zover er echt slechte zijn dan), larves van lieveheersbeestjes! Deze kleine kruipertjes zijn dol op bladluizen en eten ze massaal om uiteindelijk op te groeien tot volwassen lieveheersbeestje. Toevallig weet ik nu ook dat ze stekeblind zijn en bij toeval tegen een bladluis aan moeten lopen. Dat verklaart meteen waarom de larve die ik in de buurt van een samenscholing bladluizen zette, heel eigenwijs de verkeerde kant op liep. Ik vind het een wonder dat het die kleintjes lukt om überhaupt groot te worden!

Ik ben superblij met mijn lieveheersbabies. Nu doe ik geen enkele poging meer om van de bladluizen af te komen uit angst dat mijn larfjes te weinig eten hebben om groot te worden. Ik ben zelfs heel voorzichtig geworden met het plukken van munt voor in de thee – voor je het weet drink je lieveheersbabiesthee…

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!

Ongewenste DTG-gids? Laat je horen!

Eerder dit jaar plaatste ik op de Facebookpagina van Duurzame Dinkies de tip om je af te melden voor de DTG-gids (telefoongids en gouden gids), om zo papierverspilling tegen te gaan. Toen hadden een aantal mensen al gemeld dat dit niet altijd werkt en dat zij de gids alsnog kregen. Helaas heb ik zojuist ervaren dat dit bij ons ook het geval is.

Niet alleen heb ik mij via internet afgemeld voor de DTG-gids, ik heb ook al jaren een NEE-NEE sticker. Met andere woorden, ik wil géén ongeadresseerd drukwerk. Dat mocht echter niet baten, want de bezorger heeft die bomenverslinder gewoon keihard door de brievenbus gegooid. Ik ben echt ziedend! Wéér onnodig bomen omgehaald uit mijn naam, terwijl ik dit niet wil!

Ik heb een heel boos bericht op de FB-pagina van DTG geplaatst, en heb hen opgeroepen om hun verantwoordelijkheid te nemen. Het mag niet zo zijn dat je ondanks 2 acties alsnog een papieren gids door je strot geduwd krijgt. En bij deze roep ik iedereen op, die óók ongewenst een gids ontvangen (hebben) ondanks afmelding, om dit ook te doen. Laat het er niet bij zitten, denk niet ´volgend jaar gaat het misschien wel goed´. In de berichten lees je al regelmatig dat mensen in ditzelfde schuitje zitten. Ik weet zeker dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. Laat DTG voor eens en voor altijd voelen dat ze hun zaakjes op orde moeten maken. Maak er een media-offensief van,ze mogen hiermee niet wegkomen want het probleem speelt al jaren! De FB-pagina van DTG vind je hier.

Een groene wereld begint bij jezelf en daarin zou je niet tegengewerkt mogen worden door bedrijven die niks met groen ophebben!

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!

Een duurzame droom – maar dan anders.

Afgelopen week heb ik een indrukwekkende symbolische droom gehad. Dat is bijzonder, want meestal slaan mijn dromen echt nergens op en is er geen touw aan vast te knopen! In ieder geval, het was een droom die ik in gedachten kan nemen wanneer ik het moeilijk vind om tevreden te zijn met wat ik heb en gefrustreerd kijk naar alle mogelijkheden die ik niet heb. Want ja, dat gebeurt best nog eens – ik ben ook maar een mens. Ik vind het een goede droom om te delen met jullie, vanwege de boodschap die hij heeft. Wie weet helpt hij jullie ook in gefrustreerde tijden 🙂

In mijn droom stond ik eerst te kijken naar 3 enorm luxe villa´s  die gebouwd werden op een groot landgoed. In mijn droom was ik jaloers dat anderen wel zo konden wonen, en ik niet. In het volgende gedeelte van de droom was ik bezig om het hek naar mijn eigen huis toe open te maken. Het was een smeedijzeren hek met een slot, en dat slot wilde lastig open. (In mijn droom woon ik dus zo gek nog niet, als er een smeedijzeren hek bij hoort 😉 ). Om het slot goed open te krijgen en mijn handen vrij te maken had ik mijn tas even neergezet. Eenmaal binnen in de woning bedacht ik me dat mijn tas nog buiten stond. Maar toen ik hem ging halen, bleek hij verdwenen. Gestolen. Oef, wat voelde ik me toen arm!
De rest van de droom was ik bezig om mijn tas – met veel belangrijke spullen – terug te krijgen. Wonderbaarlijk genoeg lukte dat, want ja, in een droom kan alles. En wat bleef was de opluchting dat ik mijn – niet dure, wel waardevolle – spulletjes weer terug had.

En wat is nu de boodschap die mijn droom me wilde geven? Natuurlijk heb ik totaal geen behoefte aan een belachelijk luxe megavilla. Maar dromen zijn niet voor niets symbolisch. Tegen een landgoed zou ik echter geen nee zeggen 🙂 Maar wat de droom mij vertelde is dit. Verspil geen energie aan het verlangen naar dingen die je niet hebt en niet kunt krijgen, maar draag zorg voor datgene dat je wél hebt. Want als je dingen moet missen die je wel al hebt, raakt dat je veel meer dan het niet krijgen wat je nog niet hebt.

Het heeft uiteraard allemaal raakvlakken met het concept van ´genoeg´ (zie ook mijn boekentip over het gelijknamige boek) – stop met verlangen naar meer, meer, meer en ga voor wat je nodig hebt. Als je daar tevreden mee kunt zijn, kun je geluk ervaren.

Natuurlijk kun je dromen houden en ernaar streven om deze waar te maken. Maar zorg er wel voor dat je met al dat dromen niet voorbij gaat aan het nu, dit moment en de waardering voor waar je wél al dagelijks van kan genieten. Want als je dat niet kan, dan leid je een behoorlijk ongelukkig leven.

Blijf op de hoogte van nieuwe posts en like Duurzame Dinkies op Facebook!

Sociale duurzaamheid: de andere Sinterklaas

Het is de dag na Sinterklaas. Je hebt misschien een geweldige avond gehad, met veel gezelligheid, pepernoten, chocoladeletters en marsepein. Wie weet heb je een gedicht of surprise gekregen. Of misschien speelden jullie het Sinterklaasspel, waarbij er veel kleine (onzin)kadootjes gekocht moeten worden om het spel een avond te laten duren.

En heel misschien heb je nu wel een kater van die avond. Heb je – de gezellige avond ten spijt – een tas vol overbodige rommel mee naar huis genomen, waarvan je nu al niet meer weet waar je het moet laten. Van die ´haha´-kadootjes die het goed doen op de avond zelf, maar geen enkele waarde overhouden als het spel eenmaal gespeeld is. Zou je dan niet graag willen dat het anders was, met Sinterklaas? Dat de verjaardag van de goedheiligman gebruikt werd om echt goed te doen?

Zoals jullie inmiddels wel weten heeft Duurzame Dinkies niet veel op met het kopen van onnodige spullen. Het kopen of bezitten van spullen die je niet nodig hebt is een verspilling van grondstoffen, ruimte in je huis en de rust in je hoofd. Duurzame Dinkies houdt er echter wél van om haar geld te besteden aan projecten die het hard nodig hebben. Een ruime collectie van goede doelen mag op structurele steun rekenen, en waar het kan worden losse donaties gedaan.

Deze twee eigenschappen zijn dit jaar gecombineerd in een nieuwe Sinterklaastraditie. In plaats van Sinterklaas te spelen voor kinderen of volwassenen die niks te klagen hebben, speel ik Sinterklaas voor het goede doel. Voor dit eerste jaar heb ik het lokale dierenasiel blij gemaakt met een voedselpakket voor hun dieren en dat voelt oneindig veel beter dan de gewone Sinterklaasgewoontes, kan ik je vertellen!

Overigens heb ik al een paar jaar een nieuwjaarstraditie. Het bedrag dat een Nederlander gemiddeld uitgeeft aan vuurwerk, doneer ik aan een goed doel – welk doel wisselt steeds. Inmiddels is dat een symbolisch bedrag van €50,- (dit was het gemiddelde vuurwerkbedrag in het jaar dat ik ermee startte) omdat ik niet altijd kan vinden wat er gemiddeld uitgegeven is aan vuurwerk. Er moeten natuurlijk niet teveel van die tradities komen, anders raak ik zelf nog blut. Maar zolang er anderen zijn die het harder nodig hebben dan ik, vind ik het helemaal niet erg om wat dieper in de buidel te tasten. Ik prijs me gelukkig met wat ik heb! En ik heb steeds vaker ´genoeg´ (zie deze post), dus: win-win.

Kortom: als je ook klaar bent met milieuvervuilende geldverspilling als Sinterklaasprullen (en vuurwerk), is dit misschien een inspiratie om iets beters te doen met je geld! Goed voor je karmapunten én een fijnere wereld!

Blijf op de hoogte van nieuwe posts en like Duurzame Dinkies op Facebook!

Boekentip: ‘Genoeg’ van John Naish

Een aantal weken geleden heb ik bij het pop-up center van Gaaf Groen een hele stapel boeken op de kop getikt, voor 1 euro per stuk. (Voor ik verder ga op het thema van dit artikel wil ik even melden dat ik voor boeken een uitzondering maak op het motto Genoeg. Want het is een waarheid als een koe: van boeken krijg je nooit genoeg!) Naast wat high quality romans zaten er ook een paar boeken tussen die helemaal in het groene straatje passen, waaronder het boek ‘Genoeg – Meer geluk met minder’ van John Naish. Die heb ik als eerste stukgelezen en ik raad jou aan hetzelfde te doen! *Ok, dat laatste moet je niet al te serieus nemen, lees het en geef het door aan de volgende, dat is uiteraard duurzamer 😉 *

De rode draad in dit boek is het gegeven dat we helemaal de mist in gaan met onze huidige overconsumptiemaatschappij, hoe dit te verklaren is en welke gevolgen dit heeft voor milieu, klimaat én ons persoonlijke welbevinden. Naast die inzichten geeft Naish adviezen om niet in die val te trappen en tegelijkertijd meer happy te worden met je leven.

Want hoe komt het dat we de behoefte hebben om steeds de nieuwste smart phone aan te schaffen, terwijl de telefoon die we hebben het nog prima doet? Waarom werken we steeds harder, krijgen we steeds vaker een burn-out en zijn we niet in staat om nee te zeggen tegen overwerk? We zijn met zijn allen ongezonder dan ooit, terwijl we meer dan ooit de mogelijkheid hebben om gezond te eten. We hebben meer dan ooit, en we blijven maar zoeken naar nóg meer.

Vanuit mijn vakgebied weet ik dat ziekelijk overeten, met obesitas en welvaartsziekten tot gevolg, te verklaren is vanuit evolutionair oogpunt. De mens als soort is geprogrammeerd om te hamsteren voor magere tijden en wat overgewicht was gunstig voor wanneer eten niet te vinden was; met wat vetreserves hield je het dan een tijdje uit. De voorkeur om te kiezen voor energierijk eten zodra dat voor handen was werkte prima als strategie, tót het moment waarop energierijk eten zo goed als non-stop beschikbaar was.

Net zoals we geprogrammeerd zijn om te zoeken naar eten, zijn we ook geprogrammeerd om te zoeken naar ´betere tijden´. Ons vermogen om oplossingen te vinden voor problemen, meer luxe te creëeren en de maatschappij te verbeteren heeft ons ver gebracht. Ver genoeg, maar ons reptielenbrein snapt dat niet. Die blijft maar denken dat we moeten blijven streven naar meer, luxer, vaker en groter. En daar gaat het mis. Want niet alleen zoeken we ons een ongeluk naar geluk dat we nooit zullen vinden, in dat zelfvernietigende proces sleuren we de aarde mee in onze val.

Maar er is hoop. We hebben namelijk meer dan alleen een reptielenbrein. We hebben ook een hersenschors die ons in staat stelt om te beredeneren en ons reptielenbrein te overrulen. Dat gaat niet vanzelf, want impulsen vanuit het reptielenbrein zijn sterk. En die primitieve impulsen hebben we allemaal – het gaat er om hoe je omgaat met die impulsen. Je hóeft er niet naar te handelen. Als dat kwartje eenmaal gevallen is, mag je jezelf een verlicht reptiel noemen 😉

Om die verlichting te vinden is het boek van Naish een grote stap voorwaarts. Hij gaat in op verschillende onderwerpen waar genoeg genoeg is, namelijk informatie, eten, spullen, werk, keuzes, geluk en groei. Ook is er aandacht voor een aantal ´nooit-genoegs´ zoals dankbaarheid. Want wie dankbaar is voor wat hij heeft, is tevreden en heeft genoeg. Dankbaarheid maakt minder materialistisch. Om die dankbaarheid te voelen kan je bijvoorbeeld gebruik maken van je happy jar!

In ieder geval, een hoop van de tips die Naish geeft om ´genoegisme´ te praktiseren, brengen wij hier al in de praktijk. Een fijne bevestiging van het gevoel dat wij op het goede pad zitten! (Of durf ik het zelfs het rechte pad te noemen?)  Waar het motto van de gemiddelde consument tegenwoordig ´gewoon omdat het kan´ is, is mijn motto ´gewoon omdat het niet hoeft´. Ik koop geen grotere auto – gewoon omdat het niet hoeft. Ik ga niet op vakantie naar Turkije of Ibiza – gewoon omdat het niet hoeft! Ik heb geen klerenkast vol merkartikelen die ik bijna niet draag omdat ik veel te veel heb – gewoon, omdat het niet hoeft. Ik ben niet wanhopig op zoek naar de ultieme persoonlijkheid die ik kan zijn. Gewoon omdat het niet hoeft, want ik ben nu al goed genoeg. Wat heerlijk om zo te kunnen leven. Wat een vrijheid en wat een ruimte! En je redt de aarde er ook nog mee. Heerlijk, die verlichting 🙂

Kortom, het boek van John Naish is een echte aanrader. Voor als je wilt leren om ´genoeg te zijn´, maar zeker ook als je geïnteresseerd bent in de achtergronden van onze misstappen. Het is 2 voor 12 voor de aarde én voor jouw (achterklein)kinderen, dus er is geen tijd meer om je kop in het zand te steken (ook hier kunnen we evolutie de loef afsteken!). Lees dit boek!

Blijf op de hoogte van nieuwe posts en like Duurzame Dinkies op Facebook!

 

Een duurzame kerst? Duurzame kerstboom!

Het jaar schiet al weer aardig op, november is bijna om en voor je het weet staat kerstmis voor de deur. Tijd om eens na te denken over de kerstboom. Wel of niet dit jaar? We hebben hem niet altijd gehad, maar een klein tafelmodelletje is toch wel heel sfeervol. Uiteraard zonder al te veel toeters en bellen versierd – wat natuurlijke houten ornamentjes en wat bescheiden lichtjes.

Voor ons gaat er niks boven een echte boom. Een kunstboom is eigenlijk heel treurig. Dat is voor een kerstboom niet anders dan voor plastic planten of bloemen (wie dat ooit bedacht heeft moet een mep krijgen, alsof je groen door plastic kan vervangen!). Hoewel, een afgezaagde boom die na een aantal weken op de brandstapel gaat is ook niet echt een beeld om vrolijk van te worden. Zo’n boom heeft jaren zijn best gedaan om groot te worden en wordt dan door ons na een paar weken pronken afgedankt als oud vuil. Letterlijk.

Qua duurzaamheid wint een afgezaagde kerstboom het al van een kunstboom (heeft te maken met onder andere CO2-uitstoot en chemicaliën van de kunstboom – bron), maar wil je je boom écht een groen tintje geven, dan ga je voor een boom met kluit. Dan heb je een levende boom in huis, die ook na de kerst nog levenskracht heeft. Dat biedt perspectieven, maar is niet zonder haken of ogen.

Om te beginnen moet je een boom met kluit goed verzorgen tijdens zijn verblijf in je huis. Hij heeft dagelijks wat water nodig, anders droogt hij uit. Ook kan hij liefst maximaal 2 weken binnen staan, en bij het uitplanten heeft hij een acclimatisatieperiode nodig om te wennen aan de lagere temperaturen – bijvoorbeeld in de schuur. Maar ook dat is geen garantie voor een lang en gelukkig leven in je tuin. Want de meeste kerstbomen worden net zo behandeld als de bio-industriedieren in ons (of elk ander) landje: zonder al te veel empathie en met harde hand. Het gaat uiteindelijk om de centen, dus een kerstboom met kluit wordt vaak snel en op niet al te subtiele wijze uit de grond getrokken zodat veel wortels beschadigd raken, wat de kans op ´aanslaan´ in de volle grond behoorlijk verkleint.

Kortom: een gewone kerstboom in leven houden is nog niet makkelijk, zelfs al heb je voldoende ruimte in je tuin (of in ons geval, welke tuin?). Gelukkig is er nog een andere optie. Je kunt een kerstboom adopteren! Een ontzettend leuke manier om je kerst een stukje groener te maken. Je kerstboom wordt biologisch opgekweekt, je kunt hem met kluit en al ophalen bij verschillende uitgiftepunten, je verzorgt hem tijdens zijn verblijf in je huis met liefde (en water), en na de kerst breng je hem weer terug zodat hij op de kwekerij weer de grond in kan. Het hele jaar wordt je boom weer vertroeteld zodat je de volgende kerst een iets hoger boompje in huis hebt! Lees meer over dit initiatief op Adopteer een kerstboom.

Helaas lijkt een kerstboom adopteren voor ons geen optie, de bomen die ze leveren zijn vanaf 80 cm en daar hebben we in ons huidige huisje echt geen plek voor. Gaaf Groen (ons dichtstbijzijnde uitgiftepunt) heeft het over 50+ cm dus we gaan daar nog even kijken of er toevallig een mooi kleintje voor ons is. Welke opties zijn er nog meer? We kunnen proberen om via Staatsbosbeheer een klein boompje te scoren. Zij hebben vaak op verschillende plekken een aantal ´kerstboomdagen´ waarop je zelf je boom kan gaan zagen. We hopen te regelen dat wij een babyboompje uit mogen graven, zodat we dat boompje een zo mooi en lang mogelijk leven kunnen geven bij ons thuis, in eerste instantie in een ruime pot op het balkon. En wie weet kan het boompje dan wel met ons mee naar een nieuw huis, om uit te groeien tot woudreus!

Een ding is zeker, wat er ook in huis komt, het is géén kunstboom!

Blijf op de hoogte van nieuwe posts en like Duurzame Dinkies op Facebook!

Duurzaam gelukkig: de happy jar!

Misschien vind je geestelijke gezondheid niet direct bij duurzaamheid en groen leven horen. Maar als je er iets langer over nadenkt, is het juist een hele logische verbinding. Geluk vind je namelijk niet in materiële dingen. Echt niet. Wat de marketeers je ook proberen te vertellen, je wordt niet gelukkiger als je wél de nieuwste smartphone aanschaft terwijl je oude het nog prima doet. En van die oude smartphone word je trouwens ook niet gelukkig. Ontsnap aan de ratrace van steeds maar nieuwe spullen kopen en je bent al halverwege duurzaam geluk. Less is more, ook nu!

Net zoals een random act of kindness een verrijking kan zijn voor je leven (lees bijvoorbeeld dit verhaal), is het de kracht van duurzaam geluk om je voldoening te halen uit je eigen acties en ervaringen. Er zijn mensen die van mening zijn dat we niet moeten streven naar geluk, maar naar een toestand van tevredenheid. Daar ben ik het wel mee eens. Geluk is een kortstondige emotie die ontstaat als reactie op een gebeurtenis (en dat kan van alles zijn). Maar tevredenheid is een duurzame (ja!) gemoedstoestand op basis van het accepteren van het hier en nu. In die zin kun je geluk dan ook definiëren als ´tevreden zijn met wat je hebt´. En daar hoef je niet eens naar te streven, want alles wat je hebt, heb je al!

Maar dat is soms best lastig, als je een rotdag hebt. Als alles lijkt mis te gaan: je niet alleen je bus mist, maar ook een half uur moet wachten zonder bushokje in windkracht 6 en er juist op dat moment een plensbui overtrekt. En je uitgerekend vandaag je paraplu vergeten bent. Probeer dan nog maar eens dankbaar zijn voor de wonderen van de natuur! Dat soort offdays kennen we allemaal wel. Ze zijn er legio, laten we wel wezen. Het zou zo fijn zijn als we een magische trukendoos hebben om zo´n dag weer te vergeten. En die is er! Hij heet de happy jar, of in (goed) Nederlands het blijheidspotje (maar dat bekt niet zo lekker, he?). Je moet er wel wat voor doen, maar wanneer je je een aantal weken inzet om het potje te vullen, kun je hier altijd wat tevredenheid uit putten. En blijf hem aanvullen! Zo maak jij je eigen happy jar:

Neem een oude, schoongemaakte jampot zonder etiket en met een mooi deksel. Een andere mooie bewaarpot is natuurlijk ook goed, het is wel leuk als deze transparant is. Zorg vervolgens voor een voorraadje kleine memopapiertjes. Bijvoorbeeld mini sticky notes in felle kleuren. Of ander gekleurd papier (met of zonder motief) dat je in hanteerbare stukjes knipt. Vervolgens ga je geluksmomentjes verzamelen. Elke keer dat je blij wordt van iets mag je dit momentje opschrijven op een klein papiertje, en in je potje bewaren. Het is leuk om ook de datum van je geluksmomentje op te schrijven, en eventueel de plaats. Hoe klein de geluksmomentjes ook lijken, als jij er blij van wordt, dan telt hij al! Na verloop van tijd zal je happy jar vol raken met geluksmomentjes.  En dan komt het. Als dan weer eens zo´n offday hebt, grijp dan naar je happy jar! Nestel je op de bank (een kop warme chocomel helpt natuurlijk ook mee om je meer happy te voelen 😉 ), open je pot en neem er een geluksmomentje uit. Lees hem door en laat het even goed op je inwerken. Probeer het momentje echt weer even te herleven. Pak vervolgens een volgend momentje, en herhaal dit. Na een aantal momentjes weer te hebben ´hervaren´ ga je beseffen wat een mooie dingen je de laatste tijd hebt meegemaakt en zal spontaan je stemming verbeteren!

Dit werkt ook heel fijn om je te helpen herinneren aan hoeveel mooie momenten er in jouw leven voorbij komen. Want die kleine geluksmomentjes hebben zomaar de neiging om ergens te verdwijnen in de chaos van de dagelijkse rompslomp en bleh-momenten. Maar ze zijn er, en ze zijn met velen. Maar je moet ze wel herkennen, en niet zomaar aan ze voorbij lopen! De happy jar helpt je daarbij.

Heb jij al een happy jar?

Blijf op de hoogte van nieuwe posts en like Duurzame Dinkies op Facebook!