En dáárom ruimen wij zwerfafval op!

Deze mus gebruikt een stukje plastic als nestmateriaal. En dáárom ruimen wij zwerfafval op!

Iedereen, maar dan ook iedereen wordt er dagelijks mee geconfronteerd. Velen lopen er aan voorbij, en velen dragen er zelfs aan bij. Slechts weinigen doen er iets tegen.

Zwerfafval. Alleen als je in een grot woont weet je niet hoe groot dit probleem is. De plastic soep; grote stukken zwerfafval gedesintegreerd tot microplastics of zelfs nanoplastics; dode zeevogels met een maag vol plastic onderdelen als flessendopjes en aanstekers. Plastic zit in onze voeding, zoals plasticdeeltjes in (biologische) honing, geïmporteerd door onschuldige bijen. Plastic wordt gebruikt als nestmateriaal door vogels, want ze herkennen het niet als schadelijk. En waarom zouden ze ook? Vroeger bestond het niet, het zit niet in hun systeem.

Ridder in de orde van de opgeruimde aarde!

De aarde verdient beter dan deze vervuiling en schadelijke invloed. Zwerfafval is niet het enige probleem dat de aarde teistert. En we kunnen niet in ons eentje de aarde schoon krijgen. Maar we kunnen wel zorgen dat er minder zwerfafval ligt! En dat doen we. Gewapend met grijpers, (afbreekbare) vuilniszakken en een handschoen (want soms is handwerk nodig en wat kan dat smerig zijn…). Op elke wandeling nemen we ons materieel mee. En dat ziet er best gezellig uit 🙂

We kijken goed om ons heen naar resten die zijn achtergelaten door mensen die niet door hebben dat ze iets laten vallen, of die het niks kan schelen dat ze iets laten vallen. Gelukkig valt het in de echte natuurgebieden mee met vervuiling, vaak zie je hier afval dat het gebied is ingewaaid. Maar het verandert al zodra er in zo´n natuurgebied een fietspad is. Dat betekent meer mensen, en meer mensen betekent meer vervuilers. Op sommige plekken betekent het scholieren die dagelijks langskomen om hun blikjes Red Bull de bosjes in te smijten. Buiten de natuurgebieden is het soms een drama. Je doet een half uur over een klein stukje omdat er zoveel troep ligt. En ja, wij nemen ook de kleinste stukjes mee! Juist die kleinste stukjes leveren op de korte termijn het meeste gevaar op voor het dierenleven. Zie bijvoorbeeld bovenstaande foto van de mus met ´nestmateriaal´. Schoon is dan ook écht schoon voor ons en dan ben je niet zomaar klaar. Sigarettenpeuken en kauwgom gaan ook mee.

Zo lang duurt het voor afval afgebroken is. En de vraag is, waar de micro- of nanodeeltjes dan beland zijn. In jouw eten?

Ik geef toe, op sommige plekken is het om moedeloos van te worden. Het lijkt alsof er steeds meer bij komt en je vraagt je af waarom je er eigenlijk aan begonnen bent. Maar dan bedenk ik weer: die stukjes die ik wél kan meenemen, die liggen er mooi niet meer! Die kunnen geen schade meer aanrichten. Dat houdt je op de been 🙂

En het is zo fijn om op deze manier in de natuur te zijn. Sowieso is in de natuur zijn een beloning op zich, maar door iets terug te doen voor de natuur – als dank dat zij ons laat genieten van al haar moois – geef je je buiten-zijn ook echt zin. En de natuur is op haar beurt weer dankbaar voor jouw inzet. Dat merk je doordat vlinders en hommels ineens dichter bij je blijven vliegen (ok, dat maak ik er van…. 😉 ), maar ook doordat de natuur haar geheimen prijsgeeft! Zo vonden we (lees: ik) door onze grondspeurtochten al een vossenschedel en 3 braakbalplekken van een nog ongedetermineerde uil (of misschien wel een andere roofvogel, weten wij veel). Wat een avontuur!

Gelukkig zijn wij niet de enigen die zwerfafval opruimen. Maar we kunnen nog heel veel hulp gebruiken! Zeg niet: ik ruim andermans troep niet op. Daar schiet zowel jij als de aarde niets mee op. De wereld kan niet leven van egoïsme. Dus: trek je stoute schoenen aan, grijp die grijper (wij hebben ze gekocht maar sommige gemeenten lenen ze gratis uit) en kom in actie! Een schone aarde begint bij jou!

Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!