Mijn zoektocht naar natuurlijk en duurzaam leven is nog lang niet ten einde. Er is zoveel te leren en ontdekken! Vandaag vertel ik iets over mijn natuurlijke huidverzorging. Ik heb het al eens over douchen met Marseillezeep gehad – samen met korter en koeler douchen echt een weldaad voor je huid. Het reinigen van je gezicht is een heel ander verhaal: deze huid is een stuk gevoeliger dan de rest van je lichaam en vraagt dus ook andere zorg. Nu wordt Marseillezeep wordt ook aangeraden voor je gezicht, omdat het zo mild is voor de huid. Dit geldt ook voor (verdunde) appelazijn. Honing is ook zo´n topper volgens velen. Nieuwsgierig als ik ben heb ik het allemaal geprobeerd. Natuurlijk scrubben doe je met suiker of zeezout. Voor de verzorging kies je voor natuurlijke, enkelvoudige koudgeperste olie als amandel, olijf, macademia of tarwekiem. Wat mij het beste bevalt en wat de valkuilen waren? Dat lees je in dit blog.
Om te beginnen wil ik nog even een stukje voorgeschiedenis kwijt: vroeger had ik een echte probleemhuid. Ik kreeg snel last van acne. Volgens de reguliere ´leer´ is een verzorging op basis van olie dan uit den boze, en moet je regelmatig scrubben om je huid schoon te krijgen. Naïef als ik was deed ik dit braaf. Ik heb nog steeds spijt van de speciale ´acne-lijn´ van Yves Rocher: als dagelijkse reiniging een scrub, want schoonhouden was de truc! Omdat de verandering zo langzaam gaat, merkte ik niet dat juist dit product ervoor zorgde dat mijn huid zo slecht werd. Steeds vaker puistjes, rood en pijnlijk – en achteraf gezien juist op de plekken waar ik enthousiast scrubde omdat ik ten slotte de huid goed schoon wilde krijgen. Tot ik uit wanhoop een huidtherapeut benaderde. Zij prikte direct de zeepbel door: ik was mijn huid juist aan het kapot maken. Het gevolg was een zeer onrustige huid en inmiddels door het vele scrubben couperose op mijn wangen en rond mijn neus, naast een algehele roodheid. Eerlijk, ik denk er wel eens over om Yves Rocher aan te klagen voor hun misleiding en de zo ontstane schade aan mijn huid. Wat kan ik verdrietig zijn als ik vrouwen zie met een huid zonder roodheid. Zo was mijn huid ook ooit, vóór ik in de praatjes van de industrie trapte. Maar, gedane zaken nemen geen keer en alles wat ik nog kon doen is zo lief mogelijk zijn voor mijn huid. Toen ben ik andere producten gaan gebruiken, wat een aanzienlijke verbetering opleverde. Overigens had dit nog niks met natuurlijke huidverzorging te maken. Maar het toont wel aan dat je echt niet moet geloven wat de industrie je op de mouw speldt! Een gewaarschuwd mens telt voor 2. En nu weer terug naar het echte werk.
In feite kon ik prima uit de voeten met alle reinigingsmethoden die ik geprobeerd heb (honing, appelazijn, Marseillezeep en ook de Oil Cleansing Method), hoewel ik duidelijk merk dat de Marseillezeep mijn huid toch wat trekkerig maakte. Geen probleem zolang ik daarna goed smeerde met olie. Amandel is heerlijk, het ruikt zo lekker en het voedt zonder echt vet te zijn. Macademia wordt ook aangeraden voor een droge huid, maar is voor mij toch te licht, het ´doet´ te weinig. Datzelfde geldt voor Arganolie – het wordt geprezen als wondermiddel, maar dat is het blijkbaar niet voor elke huid. Eigenlijk ging het pas mis toen ik een keer mijn huid een lichte scrubbeurt wilde geven, gewoon om de boel eens lekker glad te maken, zo 1 keer in de zoveel tijd. Op dat moment was mijn reinigingsmethode de Marseillezeep. Ik probeerde het met suiker – niet direct zo op de huid, want ik ken mijn huid en ik ben leipe loetje niet. In de vijzel maakte ik het zo fijn mogelijk en vervolgens mengde ik het met wat tarwekiemolie. Als scrub werkte dit prima. Maar een dag later merkte ik dat mijn huid droger was dan anders, om uiteindelijk zelfs een beetje schilferig te worden hier en daar.
Het vervelende was dat geen van de normale verzorgingsrituelen in staat was dit probleem op te lossen. Ik ging weer terug naar reiniging met honing en/of appelazijn, probeerde extra verzorgende oliën (granaatappel en rozebottelzaad), maar het hielp allemaal niet. Ik kon het redelijk ´wegsmeren´, zeker met wat gezichtspoeder na afloop, maar de schilfers verdwenen niet. Frustrerend, want ik was net zo lekker bezig! Uiteindelijk heb ik – omdat je nu eenmaal blijft proberen – toch de oplossing gevonden. Ik vond hem in de tarwekiemolie! Tarwekiemolie is rijk aan vitamine E – een hele bekende in huidverzorgingsland. In eerste instantie had ik het gekocht om mijn andere oliën langer houdbaar te maken (namelijk ook een eigenschap van vitamine E). Ik geef toe, het ruikt niet zo lekker als amandelolie. Wie wel eens een glaasje tarwegrassap voor zijn neus heeft gehad weet hoe het ruikt. Maar hee, als het werkt hoor je mij niet meer klagen! Ik koop mijn tarwekiemolie bij de Kruiderie, hun variant is koudgeperst én biologisch.
Dus wat heb ik nu precies gedaan? Om te beginnen heb ik een versimpelde versie van de Oil Cleansing Method toegepast – ik ben namelijk ook een beetje lui. De basis van OCM is: olie reinigt olie. Je weet zeker dat het niet uitdroogt, het verzorgt juist. Ik doe wat tarwekiemolie op een wasbare reinigingspad en neem hiermee mijn huid af. Alle troep komt er in 1 keer af, dus wat schoonmaken betreft werkt het uit de kunst! (Mijn mascara verwijder ik trouwens eerst met amandelolie.) Vervolgens heb ik mijn huid een intensieve kuur gegeven met de tarwekiemolie: op 1 avond heb ik mijn huid wel 3-4 keer ingesmeerd. Ik zag meteen dat de schilfers minder werden. Uiteraard een stimulans om er even mee door te gaan. ´s Ochtends reinig ik alleen met een beetje water voor het opfrissen. Maar in de avond pas ik weer de tarwekiemolie toe. Inmiddels (na een week) smeer ik soms 1 keer, soms 2 keer op een avond met de olie. Ik zie dat mijn huidbeeld verbetert, ze wordt minder snel rood en het voelt ook heel prettig aan. De schilfers zijn inmiddels zo goed als verdwenen. En dat je van olie een vette huid krijgt is dus echt absolute onzin (maar daar was ik al langer achter).
Kortom: ik ben weer blij met mijn huid! Tot op zekere hoogte dan, want dat porseleinen huidje krijg ik natuurlijk niet meer terug. Maar ach, mijn blauwe ogen kan niemand me afpakken 😉
Blijf op hoogte van nieuwe posts en volg Duurzame Dinkies op Facebook!
Er zijn van die momenten dat ik het moeilijk vind om vast te houden aan mijn duurzame principes. Om op dát moment te leven volgens mijn eigen idealen. Bijvoorbeeld om de thermostaat niet hoger te zetten dan 18,5° C wanneer er een keiharde wind staat die met volle kracht op onze (toch wel goed geïsoleerde?) nieuwbouwwoning staat te blazen.Wanneer ik in mijn zoektocht om mijn haar zo min mogelijk te wassen (en dan ook nog op natuurlijke wijze) aan het einde van een dag maar hoop dat het niet al te erg opviel dat ik tegen een wasbeurt aan zat. Wanneer ik iets lekkers bedacht heb om te eten en in de supermarkt niet alle ingrediënten biologisch te verkrijgen zijn. Wanneer ik écht behoefte heb aan een schaamteloos lange, hete douche.
Duurzame Dinkies 